Χάρι Χουντίνι! O πιο θρυλικός μάγος όλων των εποχών! Γεννήθηκε στις 24 Μαρτίου του 1874 στη Βουδαπέστη και το πραγματικό του όνομα ήταν Έριχ Βάις. Ήταν το τρίτο παιδί από πέντε αδέλφια. Όντας ακόμα παιδί η οικογένειά του μετακόμισε στην Αμερική και ο πατέρας του έγινε ο πρώτος ραβίνος του Άπλετον στο Ουισκόνσιν.
Ο Χουντίνι έλεγε σε όλους ότι γεννήθηκε στις ΗΠΑ για να τον θεωρούν Αμερικάνο. Πέρασαν δύσκολες μέρες και χρειάστηκε να μετακομίσουν πολλές φορές. Ο μικρός Χουντίνι άρχισε να δουλεύει από την ηλικία των οκτώ πουλώντας εφημερίδες και γυαλίζοντας παπούτσια. Μαθαίνει το πρώτο του μαγικό κόλπο από έναν ταχυδακτυλουργό και σαγηνεύεται.
Ο Χουντίνι πρωτοεμφανίστηκε στο κοινό το 1883 ενώ ασχολήθηκε επαγγελματικά το 1891.Φεύγει απ΄το σπίτι του για ένα χρόνο περίπου κυνηγώντας το όνειρό του και ξαναβρίσκει την οικογένειά του όταν εκείνη έχει μετακομίσει στη Νέα Υόρκη. Εκεί ο Χουντίνι έκανε διάφορες δουλειές προκειμένου να βοηθηθεί στην τεχνική του, βέβαια φρόντιζε πάντα να διατηρείται σε φόρμα κάνοντας γυμναστική και ειδικά κολύμπι. Στην ηλικία των 15 διάβασε την αυτοβιογραφία του Γάλλου μάγου Ζαν-Ρόμπερ Χουντίν όπου πραγματικά τον στιγμάτισε. Αποφασίζει να αλλάξει το όνομά του σε Χάρι Χουντίνι.
Το 1891, ο Χουντίνι ασχολείται επαγγελματικά πλέον με την «μαγεία». Ξεκινά, εστιάζοντας αρχικά σε τεχνάσματα με παιγνιόχαρτα, με παραστάσεις στον δρόμο και στο τσίρκο ως «Ο άνθρωπος τού ανέμου». Η επιτυχία όμως δεν ήταν η προσδοκώμενη.
Ο Χουντίνι αρχίζει να προσανατολίζεται σε διαφορετικούς τομείς τής «μαγείας» και επικεντρώνεται στις αποδράσεις, έχοντας συνεργάτη τον αδελφό του Θίοντορ (περισσότερο γνωστός ως «Ντας» ή «Χαρντίν»), τον οποίον θα αντικαταστήσει στην συνέχεια με την σύζυγό του -χορεύτρια και τραγουδίστρια- Μπέατρις Ράνερ (Wilhelmina Beatrice Rahner), που γνώρισε το 1894. Η «Μπες» θα αποτελέσει την μόνιμη συνεργάτιδά του στην υπόλοιπη σταδιοδρομία του και στις περιοδείες που έκαναν για τριάντα περίπου χρόνια σε Αμερική κι Ευρώπη.
Η πορεία του Χουντίνι θα είναι εκρηκτική. Βελτιώνοντας τις τεχνικές του σε υπέρτατο βαθμό, αποδρά μέσα από σχοινιά, αλυσίδες και ζουρλομανδύες, άλλοτε εύκολα κι άλλοτε δύσκολα. Καθώς διάφοροι μιμητές του, επιδρούσαν μειωτικά στην φήμη του και λειτουργούσαν ανταγωνιστικά, έκανε τα τεχνάσματά του όλο και πιο δύσκολα. Στα μεγάλα κατορθώματα του Χουντίνι, περιλαμβάνονται, η απόδραση από την φυλακή Γούντστοκ τού Ιλινόις (κι από άλλες στην συνέχεια), όπου αλυσοδέθηκε γυμνός μέσα σε ένα κλειδωμένο κελί· η απόδραση από σιβηρικό βαγόνι-φυλακή (το οποίο όπως λέγεται είχε ένα και μόνο κλειδί)· η απόδραση από τις χειροπέδες τής Σκότλαντ Γιαρντ· η απόδρασή του το 1913 -και ίσως η πιο γνωστή- από γυάλινο θάλαμο γεμάτον με νερό, στο οποίον κρεμόταν ανάποδα απ’ τα πόδια και βυθιζόταν μέσα («κινέζικο μαρτύριο τού νερού»)· η απόδρασή του, το 1917, από τάφο βάθους δύο περίπου μέτρων όπου τον είχαν θάψει χωρίς φέρετρο («άκρως επικίνδυνη» και κατά τον ίδιο τον Χουντίνι, που λίγο έλειψε να χάσει τη ζωή του, αν και επανέλαβε αυτού τού είδους την απόδραση σε διάφορες παραλλαγές) κ.ά. Το 1919, στην Νέα Υόρκη, ο Χουντίνι θα βάλει στον κατάλογο των επιτυχιών του και την εξαφάνιση από τα μάτια τού κοινού, ενός…ελέφαντα μαζί με τον εκπαιδευτή του.
Παράλληλα με την σταδιοδρομία του ως «μάγος», ο Χουντίνι έπαιξε και στον βωβό κινηματογράφο, πρωταγωνιστώντας σε έξι ταινίες, αποτελώντας μάλιστα κι έναν απ’ τους πιο ακριβοπληρωμένους ηθοποιούς τής εποχής του.
Ο Χουντίνι είχε πάθος με την τεχνολογία και τον γοήτευαν οι πτήσεις με αεροπλάνο. Έγινε γνωστός μάλιστα ως ο άνθρωπος που έκανε την πρώτη πτήση με το αεροπλάνο του, που πραγματοποιήθηκε στην Αυστραλία, το 1910. Στην πραγματικότητα, είχε χάσει την πρωτιά, μόλις μια μέρα πριν την δική του πτήση, από άλλον πιλότο που δεν έγινε ευρέως γνωστή. Ο Χουντίνι όμως φέρθηκε έξυπνα, καλώντας τούς δημοσιογράφους κι έτσι καθιερώθηκε μέσω τού τύπου, στην συνείδηση τού κόσμου, ως ο πρώτος που πέταξε πάνω από την Αυστραλία με αεροπλάνο.
Έγινε διάσημος και σ’ αυτό βοήθησε πολύ και η έξυπνη διαφημιστική προώθηση, που συνετέλεσε εν πολλοίς στην δημιουργία τού μύθου, καθώς και οι δημόσιες σχέσεις που έντεχνα καλλιεργούσε. Ο κόσμος λάτρευε τον Χουντίνι, ενώ δεν ήταν λίγοι εκείνοι που τού απέδιδαν υπερφυσικές δυνάμεις και ιδιότητες. Ο ίδιος, απέρριπτε αυτές τις φήμες κι έλεγε πως τα «μαγικά» του εξηγούνται με την λογική. Ως σκεπτικιστής μάλιστα ο Χουντίνι, είχε εξαπολύσει μια διαρκή επίθεση εναντίων τών τσαρλατάνων πνευματιστών και μελλοντολόγων (μέντιουμ) και τών «μάγων» που εξαπατούσαν τον κόσμο, ανακαλύπτοντας κι αποκαλύπτοντας τα τεχνάσματα που χρησιμοποιούσαν. Προχωρούσε δε και στον δημόσιο εξευτελισμό τους, με έναν πρωτότυπο τρόπο: Μοίραζε δωρεάν εισιτήρια σε διάφορους πνευματιστές, οι οποίοι προσερχόμενοι στις παραστάσεις του, διαπίστωναν ότι ανάμεσα στα άλλα «μαγικά» του, ο Χουντίνι είχε εντάξει στο πρόγραμμά του και την αποκάλυψη των τεχνασμάτων που χρησιμοποιούσαν οι πνευματιστές για να εξαπατούν τούς αφελείς.
Ο Χάρι Χουντίνι, θα πέσει τελικά, θύμα τής αυτοπεποίθησής του και θα προκαλέσει τον θάνατό του, μ’ έναν μάλλον ασυνήθιστο τρόπο. Επισκεπτόμενος, το 1926, ένα πανεπιστήμιο στο Μόντρεαλ τού Καναδά, προκάλεσε τους φοιτητές να τον χτυπήσουν όσο πιο δυνατά μπορούσαν στην κοιλιακή χώρα, θέλοντας ν’ αποδείξει ότι αντέχει και το πιο δυνατό ανθρώπινο χτύπημα (αυτού τού είδους η πρόκληση, αποτελούσε συνήθως μέρος των παραστάσεών του και γίνονταν για διαφημιστικούς λόγους). Ανταποκρινόμενος στην πρόκληση αυτή, ένας φοιτητής, ονόματι Γκόρντον Γουάιτχεντ (J. Gordon Whitehead), του καταφέρνει πολλαπλά χτυπήματα, πριν προλάβει να προετοιμαστεί κατάλληλα ο Χουντίνι και τον σωριάζει κάτω. Οι μοιραίες καθοριστικές λεπτομέρειες που αγνοούσε ο Χουντίνι, είναι ότι είχε πρόβλημα η σκωληκοειδίτιδά του και ο Γουάτχεντ ήταν επαγγελματίας…πυγμάχος. Ο Χουντίνι απέφυγε την ιατρική περίθαλψη και συνέχιζε τις εμφανίσεις του παρ’ ότι πονούσε. Λίγες μέρες αργότερα η κατάστασή του επιδεινώθηκε. Στην τελευταία του παράσταση, στις 24 Οκτωβρίου 1926, στο Ντιτρόιτ τού Μίτσιγκαν, ανέβηκε στην σκηνή με 40° πυρετό. Στο μέσον λιποθύμησε, αλλά μόλις συνήλθε, συνέχισε μέχρι τέλους, όταν και πάλι κατέρρευσε. Στην συνέχεια διακομίσθηκε στο νοσοκομείο. Χειρουργήθηκε και τού δόθηκαν οκτώ ώρες περιθώριο ζωής. Τελικά, άντεξε έως τις 31 Οκτωβρίου 1926, οπότε και πέθανε, σε ηλικία 52 ετών. Επίσημη αιτία θανάτου, η περιτονίτιδα που προκλήθηκε από ένα σπασμένο πλευρό, αν και όπως λέγεται, ο πόνος τού σπασμένου πλευρού απλά κάλυπτε αυτόν τής σκωλικοειδίτιδας. Χουντίνι.