Η Ducati έκανε μία υπέρβαση προχωρώντας στην δημιουργία ενός μοντέλου, το οποίο ξεφεύγει εντελώς από το image της.
Προσπάθησε να σχεδιάσει ένα power – muscle – πείτε το όπως θέλετε – bike, που να εντυπωσιάζει με την όψη του, αλλά παράλληλα να συμπεριφέρεται σαν μία γνήσια σπορ μοτοσικλέτα.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που πάρα πολλοί (και ανάμεσά τους και εγώ, το παραδέχομαι!) βιάστηκαν να βγάλουν λανθασμένα συμπεράσματα. Μερικές φορές με χαροποιεί ιδιαίτερα όταν συνειδητοποιώ το πόσο έξω έπεσα στην αρχική μου εκτίμηση. Ακριβώς αυτό συνέβη με το Ducati Diavel!
«Ο διάβολος»
Όλα ξεκίνησαν όταν οι σχεδιαστές της Ducati βρέθηκαν μπροστά από ένα λευκό φύλλο χαρτί και κλήθηκαν να σχεδιάσουν μία μυώδη μοτοσικλέτα χωρίς περιορισμούς που να κινείται από ένα αντίστοιχο μοτέρ. Όταν το νέο αυτό μοντέλο άρχισε να παίρνει σχήμα και ενώ ακόμα βρισκόταν στο στάδιο του πρωτότυπου, κάποιος από την ομάδα κοιτώντας το από την πίσω μεριά αναφώνησε την λέξη “Diavel”, που στην Μπολονέζικη τοπική διάλεκτο σημαίνει Διάβολος. Βλέπετε το τεράστιο 240άρι πίσω ελαστικό, το οποίο αποτέλεσε μεγάλο πονοκέφαλο στους τεχνικούς της Ducati προκειμένου να κατορθώσουν να εξαλείψουν την αρνητική του επίπτωση στο στρίψιμο, σε συνδυασμό με την εκκεντρική ουρά, δημιουργεί αμέσως ανάλογους συνειρμούς.
Καρδιά του Ducati Diavel δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από τον γνωστό από τα superbikes κινητήρα Testastretta των 1.198κ.εκ. Φυσικά έχει δεχτεί τις ανάλογες αλλαγές στις θυρίδες εισαγωγής – εξαγωγής, τον χρονισμό των εκκεντροφόρων και τα ηλεκτρονικά ομαλοποίηση της απόδοσης, η οποία παρ’ όλα αυτά αγγίζει τους 162 ίππους και τα 13 χλγμ ροπής!
Από εκεί και πέρα το πλαίσιο είναι ατσάλινο χωροδικτύωμα, στα φρένα βρίσκουμε μονομπλόκ δαγκάνες της Brembo με σύστημα ABS, αναρτήσεις ρυθμιζόμενες, μονόμπρατσο ψαλίδι και όλα εκείνα τα περιφερειακά που συναντάς σε μία σπορ Ducati. To κερασάκι στην τούρτα όμως, είναι τα ηλεκτρονικά καλούδια, με τα οποία είναι εξοπλισμένο το Diavel. Εκτός από το δικάναλο ABS και το γκάζι Ride by Wire, υπάρχει η επιλογή μεταξύ τριών χαρτογραφήσεων της ηλεκτρονικής (Sport, Touring, Urban) που ρυθμίζουν ανάλογα την απόδοση. Επίσης το σύστημα traction control (DTC) αναλαμβάνει να επαναφέρει στην τάξη τα πράγματα, όποτε χρειαστεί.
Γνήσιο Ducati
Οι εκπλήξεις άρχισαν με την πρώτη επαφή. Από κοντά το Ducati Diavel δείχνει απείρως ομορφότερο σε σύγκριση με τις φωτογραφίες. Με λεπτομερή παρατήρηση διαπιστώνεις ότι η ποιότητα κατασκευής του βρίσκεται σε κορυφαίο επίπεδο. Πολλές εντυπωσιακές λεπτομέρειες, όπως η οθόνη TFT στο πάνω μέρος του ρεζερβουάρ με την πλειάδα ενδείξεων, το τεράστιο 50άρι πιρούνι της Marzocchi με τις φαλτσοκομμένες πλάκες, οι μονομπλόκ δαγκάνες της Brembo, τα αναδιπλούμενα μαρσπιέ συνεπιβάτη κ.α. , φανερώνουν ότι πρόκειται για κάτι ξεχωριστό. Αυτή η σκέψη επιβεβαιώνεται μόλις πατήσεις την μίζα και ακουστούν τα μπουμπουνητά του V2 από τις αρκετά ανοιχτές εξατμίσεις. Και αυτή η όψη του πίσω μέρους με το 240άρι ελαστικό και τα ledάκια από το φως….απλώς δεν την χορταίνεις!
Στρίβει
Το χαμηλό ύψος της σέλας είναι σωτήριο, καθώς κάνει τους επιτόπιους ελιγμούς παιχνίδι. Σε αυτό βοηθάει και το κόψιμο του τιμονιού. Έτσι το Diavel, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται αυτό, δεν δυσανασχετεί καθόλου στην πόλη. Απεναντίας είναι αρκετά εύκολο με μαλακά χειριστήρια και πολύ πιο ομαλή απόδοση χωρίς σκορτσαρίσματα χαμηλά. Οι βελτιώσεις σε αυτό τον τομέα έκαναν θαύματα. Το μόνο πρόβλημα προέρχεται από την μεγάλη θερμοκρασία που ανεβάζει ο κινητήρας μόλις μειωθεί η ταχύτητα.
Δεν χρειάζεται φυσικά να σχολιάσουμε περαιτέρω το ότι ΟΛΟΙ σε κοιτούν με απορία, θαυμασμό, ζήλια, μίσος και ό, τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε.
Η απόδοση στην θέση Sport είναι εντυπωσιακά εθιστική, αφού οι 162 ίπποι αποτελούν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για dragsterάδικες εκκινήσεις από τα φανάρια.
Αυτό όμως που δεν περίμενα με τίποτα ήταν η συμπεριφορά του Diavel σε στροφές. Αισθάνεσαι τις τεράστιες διαστάσεις του πίσω ελαστικού να βαραίνουν λίγο την ευελιξία, αλλά μόλις ξεπεράσεις την αρχική αίσθηση ξεκινάει το γλέντι. Η μοτοσικλέτα πλαγιάζει με απόλυτα σταθερό και ελεγχόμενο τρόπο. Απλώς δεν υπάρχει καμία σύγκριση με οτιδήποτε άλλο παρόμοιο έχω οδηγήσει σε αυτή την κατηγορία. Το 240άρι ελαστικό προσφέρει μεγάλα περιθώρια πρόσφυσης, ενώ πάντα υπάρχει το traction control για να σε σώσει από τα χειρότερα. Τα φρένα με το δικάναλο ABS διαθέτουν φοβερή αίσθηση και αποτελεσματικότητα.
Το Ducati Diavel είναι απολαυστικό και σε συνθήκες βόλτας ταξιδεύοντας με 140 χιλιόμετρα (από εκεί και πάνω ο αέρας γίνεται κουραστικός). Η μόνη ενόχληση προέρχεται από τις σκληρές αναρτήσεις με το αμορτισέρ να χτυπάει στις κακοτεχνίες, παρόλο που μαλάκωσα σχεδόν τέρμα την προφόρτιση.
Οδηγήστε το
Είμαι πια πεπεισμένος ότι πρόκειται για μία από τις καλύτερες μοτοσικλέτες που έχει βγάλει ποτέ η Ducati. Το μόνο που χρειάστηκε για να ξεπεράσω τις όποιες αμφιβολίες μου, ήταν να ανέβω στην σέλα του.
Source: Cityauto.gr
